Dziś kolejny psychologiczny temat, a mianowicie kilka słów o tym, jak bronić się przed manipulacją, poznając ich typowe techniki działań.
- Kłamstwa – posługiwanie się kłamstwami trudnymi do ustalenia w momencie wypowiedzi, gdy często prawda może zostać ujawniona później, gdy jest już za późno. Jedynym sposobem na zminimalizowanie możliwości bycia oszukanym jest uświadomienie sobie, że niektóre typy ludzi (zwłaszcza psychopaci) są mistrzami w sztuce kłamania i oszukiwania i robią to w sposób systematyczny i często subtelny.
- „Powszechne stwierdzenia” , które oczywiście nie są weryfikowalne, a więc nie podlegają dyskusji: „wszyscy ludzie są tacy sami”.
- Uogólnienia rozszerzone (generalizacje). Są jednoznaczne („ zawsze się spóźniasz”).
- Nieokreślony indeks referencyjny – „naukowcy udowodnili … ”, „wszyscy tak myślą”, „to wiadomo od dawna ”, „ … a inni rodzice na to pozwalają ”.
- Ciche oszustwo to bardzo subtelna forma kłamstwa polegająca na ukrywaniu znacznej ilości prawdy. Ta technika jest również wykorzystywana w propagandzie.
- Odmowa — manipulator odmawia przyznania się, że zrobił coś złego.
- Racjonalizacja – manipulator usprawiedliwia swoje zachowanie uzasadnieniami i powodami, które na pierwszy rzut oka wyglądają przekonująco.
- Minimalizacja to rodzaj negacji połączonej z racjonalizacją. Manipulator twierdzi, że jego zachowanie nie jest tak szkodliwe lub nieodpowiedzialne, jak sądzi ktoś inny, na przykład stwierdzając, że ośmieszenie lub zniewaga były tylko żartem.
- Selektywna nieuwaga lub selektywna uwaga – manipulator odmawia zwracania uwagi na wszystko, co mogłoby pokrzyżować jego plany, stwierdzając coś w stylu „Nie chcę tego słyszeć”.
- Rozproszenie – manipulator nie daje bezpośredniej odpowiedzi na bezpośrednie pytanie, a zamiast tego przenosi rozmowę na inny temat.
- Wymówki – podobne do odwracania uwagi , ale z podaniem nieistotnych, niespójnych, niejasnych odpowiedzi, używając niejasnych wyrażeń.
- Ukryte zastraszanie — manipulator zmusza ofiarę do działania w charakterze obrońcy za pomocą ukrytych (subtelnych, pośrednich lub dorozumianych) gróźb.
- Fałszywa wina to szczególny rodzaj taktyki zastraszania . Manipulator daje do zrozumienia sumiennej ofierze, że nie jest wystarczająco uważna, zbyt samolubna lub niepoważna. Zwykle powoduje to, że ofiara doświadcza negatywnych uczuć, popada w stan niepewności, niepokoju lub uległości.
- Sabotaż komunikacyjny – celowe naruszenie logiki i estetyki aktu komunikacji: odpowiadanie na pytanie pytaniem; „przełącznik tematyczny” („czy mogę uzyskać pomoc?” – „nie podnoś na mnie głosu!”); ignorowanie indywidualnych osądów przeciwnika; „żonglowanie” słowami przeciwnika itp.
- Podmiana tematu działania – „ Potomkowie mnie nie zrozumieją”, „ Byłem mądrzejszy w twoim wieku”, „Jak się dzisiaj czujemy?” (w tym przykładzie siła oddziaływania psychologicznego jest wzmocniona za pomocą rozszerzenia „z góry” ).
- Zawstydzanie — manipulator używa sarkazmu i obraźliwego języka, aby zwiększyć strach i zwątpienie w siebie ofiary. Manipulatorzy stosują tę taktykę, aby inni czuli się nieważni i dlatego się im podporządkowali.
- Potępienie ofiary – W porównaniu do jakiejkolwiek innej taktyki, jest to najpotężniejszy sposób na zmuszenie ofiary do obrony, jednocześnie maskując agresywne zamiary manipulatora.
- Odgrywanie roli ofiary („Jestem nieszczęśliwy”) – manipulator przedstawia się jako ofiara okoliczności lub cudzego zachowania, aby osiągnąć litość, współczucie lub współczucie i tym samym osiągnąć upragniony cel
- Rola sługi — manipulator ukrywa egoistyczne intencje pod pozorem służenia szlachetniejszej sprawie, takie jak twierdzenie, że działa w określony sposób z powodu „posłuszeństwa” i „służenia” Bogu lub innej osobie posiadającej autorytet.
- Zastąpienie pojęć neutralnych pojęciami emocjonalno-wartościującymi (i odwrotnie) – „stare szmaty” zamiast „używanych ubrań” itp.
- Użycie operatorów modalnych konieczności i szansy: „każdy uczeń powinien znać odpowiedź na moje pytanie ”, „nie da się zrozumieć, kiedy żartujesz, a kiedy mówisz poważnie”.
- Uwodzenie – manipulator używa uroku, pochwały, pochlebstwa lub otwartego wsparcia dla ofiary, aby zmniejszyć jej opór i zdobyć zaufanie i lojalność.
- Projekcja winy (obwinianie innych) — manipulator staje się kozłem ofiarnym, często w subtelny, trudny do znalezienia sposób.
- Udając niewinność – manipulator próbuje zasugerować, że wszelkie szkody, które wyrządził, były nieumyślne lub że nie zrobił tego, o co został oskarżony.
- Wysyłanie sprzecznych wiadomości – sprzeczność może leżeć między słowami a intonacją, między słowami a sytuacją („Nie powinienem był obarczać cię moimi problemami”, deklaruje manipulator, gdy jego trudności są prawie wyeliminowane) itp.
- Tworzenie niepewności informacyjnej .
- Symulacja zamieszania – manipulator próbuje udawać głupka, udając, że nie wie, o czym mówi, lub że pomylił ważną kwestię, na którą zwraca mu uwagę.
- Agresywny gniew — manipulator wykorzystuje gniew, aby zaszokować ofiarę, aby uległa.
Pewnego rodzaju uzupełnieniem tej treści może być artykuł o technikach bronienia się przed manipulacją.
